पुरुषांच्या खाजगी जगात,
त्यांच्या अस्वस्थ शरीरात
आणि
घुसमटल्या, एकाकी मनात
डोकावून पाहण्याचा एक प्रयत्न
पुरुष जसे आहेत तसे का असतात?
त्यांच्या शरीराची कोंडी,मनाची उलघाल,
सुखाचे हव्यास आणि दु;खाची कारणं
काय असतात?
पुरुषाचं शरीर घेऊन आजच्या काळात वावरणं
सोपं असतं का?
आणि पुरुषाच्या(ही) मनावर फुंकर घालावी लागते,
हे कुठे कोणाला माहिती असतं?
आक्रमक आणि बुलंद पुरुषत्वामागच्या
बापुडवाण्या वास्तवाची कहाणी
माणूस म्हणूनच्या जगण्याचे वाटोळे करणाऱ्या सत्तेची जी लालसा पुरुषांना सतत असते;
तिला पायबंद घालण्याचे रस्ते स्त्रियांच्या स्वतंत्र होण्यातून उद्भवतील का? - कदाचित!
जे दिसेल ते मला हवे या लालसेने सत्ताप्राप्तीसाठी रक्त सांडले, ते पुरुषांनीच!
त्यात आता स्त्रीदेखील उतरली आहे!
सत्तेच्या शिडीवर तिला संधी मिळू लागली आहे, तशी गरजही निर्माण झाली आहे.
पूर्वी जगायचे तर 'शिकार' करावी लागे, आता 'पैसा' लागतो!
तो मिळवण्यात हल्ली पुरुषांच्या बरोबरीने स्त्रिया असतात, त्यांनी असावेही!
पण या प्रवासात प्रेम उणावते आहे, सेक्सही नकोसा झाला आहे,
स्त्रिया पुरुष होऊ लागल्या आहेत; आणि पुरुष तर पुरुष आहेतच!
-म्हणजे एकूण पुरुषांची संख्या दुप्पट होऊ घातली आहे!
- रंगनाथ पठारे
स्त्रिया वात्सल्यमूर्ती असतात आणि पुरुष हिंसक - हे खरे नाही!
टेस्टोस्टेरोनच्या कटकटीमुळे पुरुषांची सटकते - हेही खोटे आहे!
व्यक्तिगत आयुष्यातली कपटी दीर्घद्वेषी हिंसा,
दंगलीसारखा विचारशून्य उद्रेक असो
वा महायुद्ध; हिंसेचा चेहेरा नेहमी 'पुरुषा'चाच असतो, हे कसे?
पुरुषी आक्रमकता हे नग्न जैविक सत्य असते का?.. की
सामाजिक वास्तवाचे संस्कार, व्यक्तिगत पालनपोषण, बालपण यांतून येते?
सुशिक्षित, सधन पुरुषांच्या व्यक्तिगत जीवनात अनेकदा
छुप्या/उघड हिंसेचे जनावर वावरताना दिसते; ते कसे?
जैविक वारशातूनच मिळालेले असेल, तर त्याच्या
आक्रमक शरीर-मनाचा पुरुषाला जाच असतो का?
- डॉ. प्रदीप पाटकर
सेक्सचा अनुभव घेण्यासाठी पूर्वीच्या तुलनेत पोषक वातावरण असतानाही
स्त्री अतृप्त आहे आणि पुरुष उसनं अवसानही गाळून बसलेला,
हे असं का झालं?
चार पुरुष जमले की, गप्पांच्या ओघात सेक्स हा विषय निघतोच.
निसर्गाने पुरुषाची 'कामवासना' मुळातच बेलगाम सोडलेली!
समाजधारणांपायी त्या भडक्यावरचं झाकण घट्ट् ठेवायचा ताण,
आणि वरून आता 'जाग्या' झालेल्या स्त्रीला
पुरेसं शारीरिक समाधान आपण देऊ शकू का
हा 'परफॉर्मन्स कॉम्प्लेक्स'!
सेक्सबाबत हल्ली पुरुष हताश, हतबल होऊ लागलेत!
पुरुषांची वाढती व्यसनाधीनता आणि हिंसा;
या सगळ्याच्या मुळाशी पुरुषाच्या 'मना'पेक्षा
त्याच्या उपाशी 'शरीरा'ची तकतकच अधिक असणार!
- सतीश तांबे
अशा बेचक्यात अडकलेले शिक्षक,
शाळा आणि शैक्षणिक संस्थाचालकांच्या सुटकेचे मार्ग
शिक्षकांनो,
बदला आणि (बि)घडा!
एका ताज्या मुलाखतीमध्ये एलोन मस्क हा अवलिया माणूस म्हणतो, "मी एक
nerualink chip बनवण्याचा विचार करतो आहे. शाळेमध्ये शिकावं लागतं, ते गणित
आणि शास्त्रविषयाचं मुलभूत ज्ञान असलेली ही केसाएवढी चिप विद्यार्थ्यांच्या मेंदूत बसवली,
की आयुष्यातली १०-१५ वर्षं शाळेत जाऊन वाया घालवायची गरजच उरणार नाही."
- आज हे थोडं विचित्र वाटत असलं, तरी भविष्यात हे किंवा असं काही
प्रत्यक्ष घडण्याची शक्यता अजिबात नाकारता येत नाही.
यापुढे 'पायथॅगोरसचा सिध्दांत' शिकण्यासाठी पालक मुलांना शाळेत पाठवणार नाहीत.
ऑनलाइन शिक्षणातून जगातले उत्तम शिक्षक त्यांना 'पायथॅगोरस' शिकवतील.
विद्यार्थी शाळेत येतील ते नाचायला, गाणं म्हणायला, मैदानावर खेळायला;
आणि सवंगड्यांसोबत एकत्र राहून शिकायला!
या मुलांना 'शिकवण्या'ची जबाबदारी पार पाडणं हे शिक्षकांसाठी
आव्हानात्मक ठरत जाणार आहे… त्यासाठी काय करावं लागेल?
सचिन उषा विलास जोशी
गेल्या पाच-पन्नास वर्षांत पुरुषांच्या खांद्याला खांदा लावून
स्त्रिया काम काय करायला लागल्या;
पुरुष खांदे पाडूनच चालायला लागले!
- हे असे का झाले असेल?
जीवनाच्या प्रत्येक क्षेत्रात मुली आणि स्त्रिया आपला झेंडा गाडत
पुढे निघालेल्या असताना मुलगे किंवा पुरुष यांचे काय होते आहे?
आज तरी ह्या चढाओढीत पुरुषांच्या सैन्याची माघारच दिसते आहे.
पुरुषाने आर्थिक कर्तृत्व गाजवावे, कुटुंबाची ओळख बनवावी
आणि स्त्रियांनी मुलांना जन्माला घालावे; ही रीत संपून
स्त्रिया पैसेही कमवतात, वरून स्वत:ची ओळखही बनवतात!
मग पुरुषाने काय करायचे ?
'मुले जन्माला घालण्यासाठी आवश्यक घटक' ह्या पलीकडे
पुरुषांना अजून काही वर्षांनी काहीही ओळख उरणार नाही,
मग त्यांच्यातल्याही सर्वोत्तम नरांचा स्त्रिया स्वीकार करतील…
आणि उरलेले बहुतांश तिथेही बेरोजगारच राहतील!
- मंदार अनंत भारदे
गावातल्या, विशेषत: जिराईत शेतकी करणाऱ्या मध्यमवयीन पुरुषाच्या आयुष्यात
उन्हाशिवाय दुसरं काऽहीऽही नसतं!
पावसाळ्यात पाऊस नाही, हिवाळ्यात थंडी नाही!
वावरात असो की आयुष्यात, सदान्कदा नुसती उन्हाची धग!
त्या धगीत होरपळणाऱ्या गावखेड्यांतल्या पुरुषाचं जग
असून-असून काय वेगळं असणार?
लागोपाठ नक्षत्रं कोरडी जायला लागतात, तेव्हा
या पुरुषांच्या धीराची परीक्षा असते.
आणि या परीक्षेत दरसाल उत्तीर्ण होण्याची सक्ती!
धीर सुटला, की सगळंच सुटतं.
शेती एके शेती करत असलेल्या ग्रामीण पुरुषांचा 'वर्तमान'
हा असा भविष्य दिसत नसलेल्या अंधारयुगासारखा भासतो.
आज असा आहे आणि कदाचित कालही तो असाच होता.
...उद्याची खात्री नसलेला.
- बालाजी सुतार
बायकांच्या कर्तबगारीने अख्खी सत्ताच खेचून घेतल्याने हतबल झालेल्या
असाहाय्य, निकम्म्या पुरुषांची होरपळ शोधत बुंदेलखंडात केलेल्या प्रवासाची कहाणी
बुंदेलखंडातल्या धूळमातीत फिरलो, दरिद्री आयुष्यं पालथी घातली,
सगळ्या गावपाड्यांवर, वाडी-वस्त्यांवर एकच दिसलं,
बाई आणि बेरोजगारी ही बुंदेलखंडातील पुरुषांची मुख्य कमजोरी आहे.
सगळं हातून सुटत चाललेला हा पुरुष अस्वस्थ, चक्रावलेला
आणि पुरुषी गंडाच्या ओझ्याखाली पार चिरडून गेलेला!
या भागात सध्या घरातला 'पुरुष' बाईच आहे.
सगळं तीच करते.
स्वयंपाकपाणी, पोरांचं लचांड, बडेबुढे; तीच बघते.
वरून कामाला जाऊन घरात चार पैसेही आणते.
सरकार, कायदे तिच्याच बाजूने!
आपल्या पुरुषार्थाचे बारा वाजलेत हे कळून चुकलेला पुरुष
निकम्मा, कानकोंडा झालाय. त्याला दारू, नशा, पत्ते लागतात.
बेरोजगारीने तर त्याला घराबाहेरच काढलंय!
कधीच आटलेला 'पुरुषार्थ' दाखवण्यासाठी म्हणून मग तो
डरकाळ्या फोडतो, बाईला झोडतो, मारतो
केविलवाणेपणानं बाईला धमकावतो,
समाज के सामने झुकी रहे, मर्द की इज्जत ना उछाले!..
- समीर मराठे
प्रशांत खरोटे
बायकांच्या वाट्याला येणारा 'पुरुष' बदलला आहे का, हे शोधत
बिहारच्या खेड्यापाड्यात केलेल्या प्रवासाची कहाणी
बायकांच्या आयुष्याची माती उकरायला म्हणून बिहारात पोचल्याच्या
दुसऱ्याच दिवशी माझ्या ठोक लक्षात आलं,
इहां, औरत के दिल में मरद के छवि देखल आसान ना होई!
आजीच्या पिढीत बायकांना पुरुषांनी घराची चौकट ओलांडू दिली नाही.
आईच्या पिढीतल्या बाया स्वत:हूनच जराजरा चौकटीबाहेर सरकल्या
आणि आता नातीच्या पिढीतला पुरुष
तिला सायकलीवर सवार होताना पाहून बिचकत तरी नाही,
एवढंच काय ते !
त्यापल्याड स्त्री-पुरुषांमध्ये संवाद शून्य!
बाई पुरुषाला वचकून घुसमटलेली आणि पुरुष सदा चिडचिडलेला!
'संग' करतात,'प्रेम' नाहीच!
अगदी तरुण मुलीसुध्दा म्हणतात,
वो फिल्लीममे जो प्यारव्यार दिखाते, झूठ है,
ये सब असली जिंदगी में नहीं होता है!
- हिनाकौसर खान
महानगरांच्या पोटात राहून आयुष्यभर फक्त कामाला जुंपून घेतलेले एकेकटे पुरुष
मायेच्या माणसांशिवाय, बायकोच्या स्पर्शाशिवाय तसेच रुखेसुखे जगत राहतात
आणि मरून जातात!... त्यांच्या आयुष्यातून केलेली भटकंती
घर चालवायला म्हणून घराबाहेर पडलेले लाखो एकेकटे पुरुष
महानगरांच्या पोटात घुसून जागा मिळेल तिथे पाय ठेवून असतात.
ऐन जवानीतलं शरीर.
बायको असून तिला याचा उपयोग नाही नाही, याला तिचा संग नाही!
वर्षा-दोन वर्षांत एखदी चुटपुटती भेट होणार तेवढीच!
पाळणा हलण्याची तजवीज झाली की हा चालला पुन्हा परमुलखात.
घर असून त्याची सावली नाही, मुलं असून त्यांचा स्पर्श नाही,
हा पुरुष जन्मभर त्याच्या कुटुंबातून 'गायब'च असतो.
गावाकडल्या कुटुंबाला पोसता येईल
इतपत पैसा मिळवण्याची मारामार करता-करता
त्याचं अख्खं आयुष्य महानगरांच्या गर्दीत कुजून, जळून जातं!
- रवींद्र राऊळ
मुळशी, मावळ पट्ट्यात तरण्या पुर्षांच्या बेफाम, बेदिल जगातल्या
बदलत्या माहोलाचा अस्वस्थ शोध घेणारी अफाट भटकंती
आधी जमिनी हडपण्यातून, एजंटगिरीतून, प्लॉटिंगच्या व्यवहारातून,
कामं मिळवण्यातून धडाधड मुडदे पडायचे.
दिवसाढवळ्या नंग्या तलवारी नाचवल्या जायच्या.
गावठी कट्टे, पिस्तुलातल्या गोळ्या सटासट सुटायच्या.
'वाटून खायचं' हा गेल्या साताठ वर्षांतला 'यू टर्न'.
आता गँगस्टर्स 'कमर्शियल' बनलेत. गँगवॉर संपत चाललंय.
टोळ्या फुटल्यात, त्यांतले काही गँगस्टर्स एजंट बनलेत!
…ठेकेदारीतून बक्कळ कमाई सुरू झालीय.
आता भररस्त्यात गाडीवर तलवारीनं केक कापून 'बड्डे' सेलिब्रेशन!
- श्रीनिवास नागे
'पुरुषांना लावणीबद्दल एवढे प्रेम वाटण्याचे कारण काय?'-
या प्रश्नावर शकुंतलाबाई नगरकर चट्कन म्हणाल्या,
'अहो, आम्ही काही वेगळे देत नाही हो पुरुषांना. फक्त जीव लावतो!'
लावणी आणि पुरुष हे मोठे अजब प्रकरण आहे.
या जगातली बाई ही नटवी मुकी बाहुली नाही तर
शृंगाराच्या तऱ्हा जाणणारी धीट, आग्रही स्त्री आहे.
'मज भोगा हो, व्यर्थ जातो भर नवतीचा ऋतू,
मदन अंगी साचला, चला एकांती रतू'
हे स्पष्ट सांगताना तिला अजिबात संकोच वाटत नाही!
चार प्रहर शृंगार भोगण्यासाठी लागणारा ठेहेराव
काळाच्या ओघात संपून गेला हे खरे, पण
लावणी मात्र टिकून राहिली.
पूर्वीचा डौल ओसरत गेला, पण ती संपली नाही.
पुरुषांना रिझवणारे हे जग टिकून आहे,
कारण पुरुषांना ते हवे आहे!
कशासाठी?
- वंदना अत्रे
काळ, समाज, संस्कृती यांचे परीघ ओलांडून कलेच्या कॅनव्हासवर
स्त्रीचा कुंचला पुरुषाच्या नग्न शरीराला स्पर्श करू धजावला,
तेव्हा काय घडलं?
स्त्रियांनी रंगवलेले नग्न पुरुष कसे 'दिसतात'?
नग्न पुरुषाचं चित्रण न करण्याचा संकेत स्त्री चित्रकारांनी धुडकावला,
तेव्हा आसक्ती, आकर्षण, संताप, तीरस्कार, द्वेष यांचा जाळ
कॅनव्हासवर सैरावैरा धावत सुटला.
स्त्रीने पुरुषाचा नग्न देह चितारताना
त्याच्या उद्दीपित लिंगाला काटे दाखवले आहेत,
ते लिंग लोळपाटलेल्या उंदरासारखं दाखवलं आहे.
तिला पुरुषाच्या पिळदार छातीत धारदार खंजीर खुपसून
रक्ताच्या चिळकांड्या उडवाव्याशा वाटलेल्या आहेत!
स्त्रीला पुरुष देहाबद्दल वाटणारी आसक्ती
चित्रकलेत उमटायला काही काळ जावा लागला.
- शर्मिला फडके
स्त्री-पुरुष समानतेच्या वाटेवरचा 'एकटेपणा' सहन करत
नेटाने प्रयत्न करत राहिलेल्या एका पुरुषाच्या 'माणूस' होण्याच्या प्रयत्नांची
प्रांजळ आणि 'खरीखुरी' कहाणी
माझ्या होणाऱ्या बायकोला मी म्हणालो,
“ लग्नानंतर तुला हवं ते करण्याची परवानगी माझ्याकडून असेल.”
त्यावर ती सहज म्हणाली,
“ तू अशी परवानगी बिरवानगी देऊ शकत नाहीस.
मला हवं ते करण्याची परवानगी मला जन्मत:च असते.”
हे मला लग्नाच्या मांडवाच्या जस्ट अलीकडे समजलं,
तिथून माझा 'समानता शिकण्या'चा प्रवास सुरू झाला!
त्यातून समोर आलेलं भयानक सत्य असं की,
माझ्या मनातली समानता ही समजा 'अलका कुबल' असेल,
तर तिच्या मनातली समानता ही चक्क 'सनी लिऑनी' होती!
- पुढे जे झालं, ते अजिबातच सोपं नव्हतं!
-योगेश गायकवाड
रंकन आणि श्रेयांश हे दोघे 'ट्रान्समॅन' आणि
विजया वसावे, साईशा शिंदे या दोघी 'ट्रान्सवुमन':
लिंगबदल शस्त्रक्रियांना सामोरे जाऊन
नवे आयुष्य हिंमतीने सुरु करणाऱ्या चौघांच्या आयुष्याची
'चारचौघां'सारखी अजिबातच नसलेली कहाणी!
जन्मत: शरीर लाभतं ते एका लिंगाची ओळख दाखवणारं,
पण मनाची तडफड असते वेगळीच!
'पुरुषा'चं जगणं वाट्याला आलेला जीव खरंतर 'स्त्री'चा असतो
आणि 'स्त्री'चं शरीर असलं, तरी मनातली ओळख 'पुरुष' अशीच असते!
वाट्याला आलेला हा विचित्र तिढा जन्मभर सोसण्याचं नाकारून आता
लिंगबदलाच्या शस्त्रक्रियेला सामोरी जाणारी माणसं
आपल्याला हवी ती ओळख मिळवू लागली आहेत.
या प्रवासात 'स्त्री'चा 'पुरुष' आणि 'पुरुषा'ची 'स्त्री' होऊन
नवं आयुष्य सुरू करणारी ही माणसं काय अनुभवतात?
- शर्मिष्ठा भोसले
तुला भेटले, त्यानंतरच्या सकाळी मी रित्या हाताने मुंबईला परत आले नाही.
सहमती आणि असहमती ह्यांना सहज समजुतीने स्वीकारता येतं,
हे तू मला शिकवलं होतंस, मित्रा!
तिच्या सरत्या काळोख्या रात्रीकडे पाठ फिरवून न झोपता
तिला दोन मिनिटं कवेत घेऊन झोपणारा आणि
कधीतरी माझेही पाय लटपटतात हे सांगून
खांद्यावर डोकं टेकून मन मोकळं करणारा पुरुष हवा असतो...
तिने न सांगताही फक्त तिचा चेहरा पाहून 'तुला काय होतंय?' हे विचारणारा,
अंगावर पांघरूण घालून दिवा मालवून शेजारी शांतपणे झोपणारा पुरुष हवा असतो...
पुरुष परफेक्ट नसतात, कुणीच परफेक्ट नसतं!
तशीच तीही एक परफेक्टली डॅमेज्ड पीस आहे,
आपण सगळेच आतून ब्रोकन असतो, ही जाणीव त्याला असावी.
.... बस्स अजून काय हवं आम्हांला पुरुषाकडून?
- रेणुका खोत
नवी स्वप्नं, नव्या महत्वाकांक्षा असलेल्या,
शारिरीक-मानसिक गरजांचा तोल सांभाळायला शिकलेल्या तरुण स्त्रिया
त्यांच्या भावनिक आयुष्यातून पुरुष वजाच झालेले बरे
असं म्हणायला लागल्या आहेत… का?
विरुद्धलिंगी व्यक्तीसोबत राहणं हेच सहजीवन ही समजूत
आजच्या तरुण बाईने मागे सारून टाकली आहे.
हाती आलेला हात मुक्कामापर्यंत असेलच, याची काय शाश्वती?
त्यामुळं आयुष्यातला पुरुषच नव्हे तर प्रत्येक सोबत गळून पडू लागली,
तरी रात्रीच्या झोपेसाठी मानसिक सराव गरजेचा आहे.
तो आजच्या बाईला जमू लागला आहे.
सारीच सुखं एकाच व्यक्तीभोवती न सामावता
ती 'मुक्त' राहायला शिकते आहे.
या निर्णयासोबत प्रसंगी येणाऱ्या वेदनेचाही स्वीकार
तिला आता करता येतो.
- योजना यादव
आता लोकांना नुसतेच 'गुड फुड' नको आहे,
तर त्यांना 'ग्रेट फोटो'ही हवे आहेत.
आपण काय जेवतो आहेत ते इतरांना कळावे आणि
इतरांच्या स्वयंपाकघरात आपल्याला डोकावता यावे,
याची ही एवढी हौस कुठून आली?
तुम्ही जे खाता ते आणि तुम्हाला जे खावेसे वाटते ते,
हे सारेच वेगाने बदलताना दिसते आहे!
वडापावच्या बरोबरीने तुमच्या कॉलनीच्या कोपऱ्यावर
मोमोजची गाडी दिसायला लागली आहे.
पिझ्झा खाण्याची ओढ तुम्हाला इटलीला घेऊन चालली आहे.
जपानी सुशी बनवण्यासाठी लागणारे नोरी शीट्स कधीतरी मागवावे
आणि घरीच सुशी करुन बघावी असेही तुम्हाला वाटू लागले आहे.
वरण भात भाजी पोळीचा मेन्यू तर कधीच बदलला आहे!
हे सगळे कधी आणि कसे बदलले?
- भक्ती चपळगावकर
आर्टिफिशियल इंटेलिजन्स -एआय- 'विचार' करायला लागली,
माणसाची कामे खात सुटली, तर मग
माणसाच्या अस्तित्वाला कोणता, किती अर्थ उरेल?
कॉफी बनवून आणून देणे हे उद्दिष्ट्य असलेली एक कृत्रिम बुद्धिमत्ता यंत्रणा माणसाने तयार केली.
कॉफी बनविणे हे मानवी साध्य आहे. माणूस करविता आहे. यंत्र हे कर्ता किंवा साधन आहे.
पण कृत्रिम बुद्धिमत्तेवरील यंत्र फक्त यांत्रिकपणे विचार करीत नाही.
चुकांमधून व अनुभवांमधून शिकत जाते.
अशा बुद्धिमान यंत्राला एकाच अनुभवात लक्षात येईल की
वीजपुरवठा तुटला किंवा कोणी तोडला तर दिलेले उद्दिष्ट्य साध्य करता येत नाही.
मग हे बुद्धिमान यंत्र 'वीजपुरवठा कधीच तुटणार नाही यासाठी काय केले पाहिजे',
याचा विचार करू लागेल.
त्यादृष्टीने स्वतःमध्ये आणि परिस्थितीमध्ये बदल घडवून आणू लागेल.
आणि हे सारे तिच्या करवित्या 'माणसा'ला न कळवता.
कदाचित, वीजपुरवठा बंद करू पाहणाऱ्या माणसाला संपविण्यासही
ही बुद्धिमत्ता मागेपुढे पाहणार नाही.
'कृत्रिम बुद्धिमत्ता कधी नियंत्रणाबाहेर जाणार नाही कारण
तिचे स्विचऑफ बटण शेवटी माणसाच्याच हातात आहे',
या कॉमन सेन्स युक्तिवादाला या क्षेत्रातले तज्ज्ञ
हल्ली हलकेसे हसून उडवून लावतात, ते म्हणूनच!
- विश्राम ढोले
मालेगावातले मॉलिवूड
आता कूस बदलते आहे,सगळे बदलले आहे!
अख्ख्या मालेगावात भटकून शोधलेली
मालेगावच्या युट्युबर्सची आणि इन्फ्लुएन्सर्सची कहाणी!
सिनेमा थिएटर्स बंद व्हायला लागली,
व्हिडिओ रिलीजचा जमाना गेला,
जगभरचे सिनेमे मोबाईलवर दिसू लागले, युट्यूबही आले..
आणि केवळ पागलपन या एकाच हिंमतीवर उभ्या असलेल्या
मॉलीवूडची-मालेगावच्या सिनेमाची गोष्टच बदलून गेली.
बदलली, संपली नाही!
कहानीमे अचानक ट्विस्टही आ गया!
आज तिथे पैसा आहे, पॅशन आहे, मिलियन व्ह्यूज आहेत..
पर डे घेऊन माणसे काम करू लागली आहेत आणि
तरीही हे पागल लोग आपली नवी जागा तयार करत आहेत..
ते म्हणतात,
मुंबई के स्ट्रगलर मे गर्दी नही करना,
अपना स्टोरी अपून बेचेगा..
- मेघना ढोके
भूतकाळ उकरणे किंवा भविष्याच्या विचाराने चिंतीत असण्यापेक्षा
वर्तमानाची ऊर्जा शोषून घेतली पाहिजे;
ती का?
वयाची तिशी, चाळीशी आणि पन्नाशी यातला कुठला टप्पा
तुम्हाला व्यक्तिगतरित्या अधिक महत्वाचा वाटतो,
असा थेट प्रश्न विचारल्यावर हा ज्येष्ठ उद्योगपती म्हणतो,
'मला वाटते फर मागे जाऊ नये, आणि फार पुढचे पाहाण्याचा
आटापिटाही करु नये… माझ्या आयुष्याने मला हेच शिकवले आहे!'
- मेआदित्य बिर्ला समुहाचे सर्वेसर्वा, ज्येष्ठ उद्योगपती
कुमार मंगलम बिर्ला
यांची मुलाखत