घरातल्या प्रत्येकातल्या, प्रत्येकातल्या स्वत:साठी

लोकमत दीपोत्सव 2018

अंक नव्हे, उत्सव

दीपोत्सव
2,30,000 प्रतींचा खप ओलांडणारं
मराठी प्रकाशनविश्वातलं सन्मानाचं,
देखणं आणि समृद्ध पान

दीपोत्सव 2014
एक लाखाचा टप्पा प्रथम ओलांडला!
प्रतींची संख्या
1,01,167

दीपोत्सव 2015
एक लाखाच्या पलीकडे आणखी मोठी झेप 
प्रतींची संख्या
1,33,003

दीपोत्सव 2016
मराठी दिवाळी अंकांच्या शंभर वर्षाच्या इतिहासात प्रथमच
दोन लाखांवर प्रतींचा विक्रम

प्रतींची संख्या
2,12,521

दीपोत्सव 2017
लाखांची गोष्ट आणखी पुढे सरकते तेव्हा..

प्रतींची संख्या
2,30,445
*ऑडिट ब्यूरो ऑफ सर्क्युलेशनने प्रमाणित केलेला खप आता चला यावर्षीच्या प्रवासाला…

जोहरा

बायकांनी गाणं-वाजवणं दूरच, जिथे बाईचं नखही सार्वजनिक ठिकाणी चारचौघांत
दृष्टीस पडणं मुश्कील; अशा बंद बुरख्याआडच्या अफगाणिस्तानात एक नवल घडतं आहे.
डॉ. अहमद सरमस्त नावाच्या एका अवलियानं तरुण अफगाणी मुलींना एकत्र करून
त्यांच्या हाती विस्मरणात गेलेली पारंपरिक अफगाणी वाद्यं ठेवली आहेत आणि
तालिबान्यांनी सर्वथा निषिद्ध ठरवलेले सूर साक्षात मृत्युदंडाच्या भीतीला, नाक-कान
कापण्याच्या धमक्यांना भीक न घालता त्या मुलींच्या कंठात पुन्हा रुजत घातले आहेत..
आणि त्यासाठी काही हिमतीच्या मुलींनी शब्दश: आपले प्राण पणाला लावले आहेत;
- त्या अफगाणी मुलींशी, बॉम्बहल्ल्यांच्या झाकोळातल्या त्यांच्या आयुष्याशी प्रत्यक्ष भेट!

या वर्षीच्या मैफलीत भेटा.

आपल्या मनात आकार घेणाऱ्या नव्या भारताचं स्वप्न सांगताहेत राहुल गांधी
आपल्या एकाकी संघर्षाची निर्भिड कहाणी सांगतेय दीपिका पदुकोण.
‘थ्री इडियट्स’मधल्या फुंगसूक वांगडूपेक्षाही भन्नाट सोनम वांगचूक.
बॉलीवूडचं झगमगीत आयुष्य सोडून निलगिरीच्या जंगलात राहायला गेलेला मन्सूर खान

‘भय’ सरते तेव्हा..

गडचिरोलीमधलं आणि छत्तीसगडमधलं जंगल चिरत आत गेलं की तिथला काळोखा सन्नाटा अंगावर येतो. वर्षानुर्वष रक्त-मांसाचा वास आणि
नक्षली बंदुकांच्या धुरात गुदमरलेल्या या भागात अखंड पायपीट करताना जे भेटलं-दिसलं ते अजबच!
नक्षलवादाच्या विरोधात उभे राहिलेले फाटके आदिवासी, शिकून जगायला निघालेली त्यांची तरुण पोरं, बंदुकांसाठीच्या पैशातून
पुस्तकं विकत घेऊन शाळांना वाटणारे सरकारी अधिकारी आणि आपल्या पुढच्या पिढीला ‘आयआयटी’च्या ‘एन्ट्रन्स’ला बसवण्यासाठी
धडपडणारे खूंखार नक्षलवादी. महाराष्ट्रातल्या भामरागड,आलापल्ली, अहेरी,सिरोंचा आणि छत्तीसगड इथल्या दंतेवाडा, सुकमा,
बिजापूर या नक्षलग्रस्त भागांतल्या भटकंतीतून हाती आलेले काही आश्वासक तुकडे!

मोय कोने, आमी कोने?

अख्ख्या आसाम राज्यातल्या नागरिकांना व्यवस्थेनं परीक्षेला उभं केलं आहे.
त्यांना विचारले जाणारे प्रश्न अनेकांच्या जुन्या जखमांवरच्या खपल्या काढणारे आहेत. ‘तुम्ही भारतीय नागरिक आहात का?
कशावरून? असाल तर पुरावे दाखवा!’
- पण हे मनाला लावून न घेता आसामी माणसं आपल्या रहिवासाचे पुरावे घेऊन गेले कित्येक महिने ‘एनआरसी’च्या रांगेत उभी आहेत.
त्यांचं म्हणणं, पुरावे हवेत ना, घ्या! पण आता बाहेरून घुसलेल्या लोकांना हाकलून काढा. आमच्या ताटात हे उपरे,परके भोजनभाऊ नकोत आता!
- हे नेमकं काय आहे? अस्वस्थ करणाऱ्या  प्रश्नांच्या आणि माणसांच्या शोधात आसाममधले दिवस आणि रात्री!

स्वप्नांचं गॅस चेंबर

‘मला विचार, मी सगळी जवानी राख करून टाकली त्या यूपीएससीच्या नादात! पण साला, यूपीएससीची लत लागते, सोडवत नाही! मी आता
पुस्तक लिहिणारे, ‘मन में है अविश्वास’. मिलिंद जो बोलत सुटला, तो थांबेचना!
- यूपीएससी क्रॅक करण्याच्या ध्यासानं झपाटून तारुण्य जाळणाऱ्या मुलामुलींच्या अखंड धास्तावलेल्या,अगतिक आणि चोहीकडून
लुटल्या जाणा ऱ्या आयुष्याची दिल्लीच्या कुबट, गजबजत्या गल्ल्यांमध्ये कोंबून भरलेली चित्तरकथा..